Vlado Taneski: Serial killer ή αθώο θύμα πλεκτάνης;

Σε ένα ψηλό οροπέδιο στη δυτική ΠΓΔΜ, μερικά μόλις χιλιόμετρα ανατολικά των Αλβανικών συνόρων βρίσκεται το Kičevo, μία μικρή  επαρχιακή πόλη 30 000 κατοίκων. Μία πόλη, που οι μοναδικοί επισκέπτες της, αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι, είναι οι ταξιδιώτες των λεωφορείων που κατευθύνονται βόρεια, στην πρωτεύουσα των Σκοπίων, ή οι τουρίστες που πηγαίνουν νότια, στα γοητευτικά θέρετρα της λίμνης Οχρίδας. Σπάνια όμως οι ταξιδιώτες σταματούν εδώ, δεν υπάρχει λόγος.

Το Kičevo σπάνια αναφέρεται στην εθνική τηλεόραση της ΠΓΔΜ και στους ταξιδιωτικούς οδηγούς καταλαμβάνει μόλις μισή σελίδα. Φαίνεται περίεργο μέρος για έναν φιλόδοξο δημοσιογράφο που αναζητά συναρπαστικές ιστορίες. Αλλά ο Vlado Taneski, υπάλληλος της Nova Makedonija, της μεγαλύτερης εθνικής ημερήσιας εφημερίδας στην πρωτεύουσα των Σκοπίων και τρεις φορές νικητής του εθνικού βραβείου καλύτερου ρεπορτάζ, βρήκε το Kičevo και το γραφικό του περιβάλλον συμβατό με το ρομαντικό του πνεύμα. Κάτω από τίτλους όπως «Εικόνες από τη ζωή» και «Εικόνες χωρίς πλαίσιο», έγραψε μεγάλους δοκιμιακούς παιάνες για την ύπαιθρο της ΠΓΔΜ, όπου βοσκοί και γεωργοί εργάζονταν έχοντας φόντο βουκολικά σκηνικά.

Οικογένεια Taneski

Ο πατέρας του Vlado, Trajče Taneski, μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο ξυλείας ενώ η μητέρα του Gorica, εργαζόταν στο τοπικό νοσοκομείο. Η οικογένεια απέκτησε τρία παιδιά, την Trayanka, τον Vlado, και τον Βενιαμίν της οικογένειας, τον Ljupco.

Και οι δύο, σύμφωνα με τις δηλώσεις των γειτόνων ήταν ιδιότροποι και αυταρχικοί γονείς. Όταν κάποιο από τα παιδιά τους συμπεριφερόταν άσχημα, έβγαινε η ζώνη του πατέρα, για να τα «συνετίσει».

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Trajče πέρασε σημαντικό χρόνο στο εξοχικό σπίτι που διατηρούσε η οικογένεια, αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Εκεί έτρεφε κατσίκες, καλλιεργούσε λαχανικά και απέφευγε όσο μπορούσε τους ανθρώπους. Ήταν μοναχικός, κάτι σαν μισάνθρωπος. Αυτός είναι πιθανόν ο λόγος που, όταν πέθανε στο εξοχικό του τον Αύγουστο του 2002 με απαγχονισμό, κανείς εκτός της στενής οικογένειάς του δεν λυπήθηκε ιδιαίτερα.

Ούτε ο θάνατος της Gorica από υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, έκανε τους συντοπίτες τους, στο Kičevo να θρηνήσουν, ο μόνος που ήταν συντετριμμένος από τον θάνατο της, ήταν ο Vlado.

Vlado Taneski

Ο Vlado Taneski γεννήθηκε το 1952 στην περιοχή του Kičevo. Μετά την αποφοίτηση του από το τεχνικό λύκειο έπιασε δουλειά ως μεταλλουργός στο τοπικό εργοστάσιο. Κάτι τέτοιο όμως δεν ήταν στις φιλοδοξίες του. Βλέποντας πώς ο μοναδικός τρόπος «εξέλιξης» ήταν ο κομματικός μηχανισμός μπήκε στην κομμουνιστική οργάνωσης νεολαίας του Kičevo όπου γρήγορα έγινε επικεφαλής.

Η αδράνεια της γραφειοκρατικής μηχανής τον ώθησε στην πολιτική σχολή στο Kumrovec, στην Κροατία, όπου για δύο χρόνια «εμποτίστηκε» στις αρχές της Ένωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.

Όταν επέστρεψε στη γενέτειρά του το 1980, ήταν πλέον «σημαντικό πρόσωπο» για τα τοπικά πρότυπα, το οποίο «δεν αρμόζει» να βιοπορίζεται ιδρώνοντας σε ένα εργοστάσιο. Λόγο των κομματικών του «περγαμηνών» χρίστηκε συντάκτης στο Radio Kičevo, όπου ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως δημοσιογράφος.

Το 1973 σε ηλικία 21 ετών, κατά τη διάρκεια μιας τοπικής βραδιάς ανάγνωσης ποίησης γνώρισε την 19χρονη Vesna, με την οποία το 1977 παντρεύτηκε και απέκτησαν 2 αγόρια.

Το 1985, άρχισε να εργάζεται για τη Nova Makedonija ως ρεπόρτερ, μέχρι το 2003. Ήταν μια δουλειά που είχε αρκετά καλές αποδοχές και πολλά προνόμια, τόσο πριν όσο και μετά το 1991, όταν η ΠΓΔΜ αποσχίστηκε από τη Γιουγκοσλαβία για να γίνει ανεξάρτητο κράτος. Είχε την ελευθερία να γράφει για οποιοδήποτε θέμα, αρκεί να απέχει από το να επικρίνει πολύ ανοιχτά την κομμουνιστική κυβέρνηση.

Ο 56χρονος Βλάντο Τανέσκι χαρακτηριζόταν από το περιβάλλον του ως ένας ήσυχος, λιτός, αλλά κοινωνικός άνθρωπος. Αυτός και η οικογένειά του ήταν αξιοσέβαστα μέλη της κοινότητας του Kičevo.

Η σύζυγός του, Vesna, εργαζόταν ως νομική σύμβουλος στην πόλη των Σκοπίων, ο μεγαλύτερος γιος του Zvonko ήταν κορυφαίος ακαδημαϊκός, γλωσσολόγος και ποιητής στη Σλοβακία και ο δεύτερος γιος του Igor υπηρετούσε ως γιατρός στον στρατό. Το 2004, η Vesna έλαβε προαγωγή από το Υπουργείο Παιδείας στη θέση πανεπιστημιακού επιθεωρητή με έδρα τα Σκόπια όπου αγόρασε ένα μικρό διαμέρισμα και τα Σαββατοκύριακα τα περνούσαν μαζί είτε στο Κίτσεβο είτε στα Σκόπια.

Ο Taneski ήταν εσωστρεφής, παράξενος, αλλά αυτό ήταν το μόνο που υπήρχε. Δεν έπινε ούτε κάπνιζε. Σπάνια έβγαινε σε καφετέριες ή εστιατόρια με φίλους και ακόμη λιγότερο, καλούσε φίλους στο σπίτι του. Δεν είχε πραγματικούς φίλους.

Η εξαφάνιση της Mitra Simjanoska

Στις 16 Νοεμβρίου του 2004, η Mitra Simjanoska, εξήντα ενός ετών, η οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια , εξαφανίστηκε από το διαμέρισμά της στο Kičevo. Ορισμένες «κακές γλώσσες» στην μικρή πόλη την χαρακτήριζαν «γυναίκα χαλαρών ηθών» και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, άρχισαν να διαδίδουν πώς έφυγε προκειμένου να προστατευτεί από κάποιον.

Από την άλλη υπήρχαν και αυτοί που μιλούσαν για ζηλιάρη εραστή που ίσως «να έχασε την ψυχραιμία» του. Ζηλιάρης εραστής και γυναίκα 61 χρονών; Γιατί όχι, όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή. Όμως απ’ όλες αυτές τις θεωρίες που άγγιζαν το σημείο τη υπερβολής, απ’ όλα αυτά, τίποτε δεν επιβεβαιώθηκε.

Δεν υπήρχαν ενδείξεις βίαιης εισόδου στο διαμέρισμα, η πόρτα δεν είχε παραβιαστεί, ούτε υπήρχαν σημάδια συμπλοκής.

Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου 2005, ένας ρακοσυλλέκτης ψάχνοντας για μέταλλα γύρω από το εργοτάξιο μιας αθλητικής εγκατάστασης στην άκρη της πόλης, εντόπισε ένα γυμνό σώμα, τυλιγμένο σε πλαστικό, μέσα σε μια τρύπα στη βάση ενός ατσάλινου ορθοστάτη.

Παρά την προχωρημένη σήψη, η αστυνομία διαπίστωσε ότι επρόκειτο για την αγνοούμενη Mitra Simjanoska, η οποία είχε δολοφονηθεί πριν από μερικές εβδομάδες.

Από την ιατροδικαστική εξέταση διαπιστώθηκε πώς η 61χρονη γυναίκαι είχε ξυλοκοπηθεί, είχε βιαστεί βάναυσα και στραγγαλίστηκε με το καλώδιο τηλεφώνου, με το οποίο στην συνέχεια της έδεσαν τα πόδια της. Στην συνέχεια ο δράστης την τοποθέτησε σε μία πλαστική σακούλα, και κάλυψε το πτώμα με παλιά ρούχα, σκουπίδια, και βαριές πέτρες.

Το Kičevo ήταν σε σοκ. Τίποτα τέτοιο δεν είχε ξαναγίνει ποτέ εκεί πριν. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2001, όταν Αλβανοί αυτονομιστές από το Κοσσυφοπέδιο είχαν περάσει στην ΠΓΔΜ και ξεκίνησαν την εκστρατεία χάους, σπέρνοντας βία και θάνατο στην κοντινή πόλη του Tetovo, το Kičevo παρέμενε σχετικά ήσυχο.

Σύλληψη δραστών

Ακολούθησε έρευνα των αρχών η οποία οδήγησε στην σύλληψη δύο υπόπτων. Δύο 20χρονοι νεαροί άντρες, ο Ante Risteski και ο Igor Mirčeski συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία της Simjanoska και του Radoslav Bozhinoski, ενός ηλικιωμένου άνδρα που λήστεψαν και σκότωσαν τον Δεκέμβριο του 2004 στο σπίτι του στο γειτονικό χωριό Malkoetz.

Ο Bozhinoski είχε βρει φρικτό θάνατο στα χέρια των βασανιστών του, οι οποίοι του έβαλαν με το ζόρι αντικείμενα στον πρωκτό και έσφιξαν το πέος και τους όρχεις του με καυτή λαβίδα φωτιάς πριν τον δολοφονήσουν.

Επειδή η Simjanoska είχε κακοποιηθεί με παρόμοιο τρόπο, η εισαγγελία συνέδεσε τα εγκλήματα και αποφάσισε να παραπέμψει τους δράστες για διπλή ανθρωποκτονία.

Το 2005 στην δίκη των δύο κατηγορουμένων οι αστυνομικοί του Kicevo παρουσίασαν ομολογίες των δύο ανδρών. Ο Risteski και ο Mirceski παραδέχθηκαν τα βίαια βασανιστήρια και τη δολοφονία του Bozinoski για την οποία έδωσαν λεπτομερή περιγραφή, αλλά αρνήθηκαν κατηγορηματικά ότι σκότωσαν τη Siljanoska.

Ο Risteski ισχυρίστηκε ότι δούλευε μακριά από το Kičevo την ημέρα που απήχθη η Siljanoska και ότι η αστυνομία τους είχε ξυλοκοπήσει και εξαναγκάσει στην ομολογία. Ο Risteski και ο Mirčeski καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη για τους φόνους και το Kičevo μπορούσε πλέον να κοιμάται ήσυχο, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν…

Η εξαφάνιση της Lubica Ličoska

Στις 10 Νοεμβρίου 2007, τρία χρόνια μετά την εξαφάνιση της Simjanoska, εξαφανίστηκε επιστρέφοντας από την δουλειά της η 56χρονη Lubica Ličoska, η οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια στο κέντρο υγείας του Kičevo, και ζούσε στην ίδια γειτονιά με την Simjanoska.

Την ημέρα της εξαφάνισης, μία άγνωστη γυναίκα πήρε τον γιο της Duko τηλέφωνο ενημερώνοντας τον ότι βρήκε το κινητό από το οποίο τον καλούσε πεταμένο στο δρόμο. Βλέποντας τον κατάλογο κλήσεων, βρήκε την καταχώρηση «γιος μου» και του τηλεφώνησε να ενημερώσει την μητέρα του για την απώλεια του τηλεφώνου ώστε να μην το ψάχνει.

Ο νεαρός πήγε να πάρει την συσκευή από την γυναίκα, όμως αμέσως κατάλαβε πώς κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί η μητέρα του, παρ’ όλο που θα έχανε το τηλέφωνο της, θα επέστρεφε στο σπίτι και κατευθύνθηκε αμέσως στην αστυνομία να καταγγείλει την εξαφάνιση της.

Το άψυχο σώμα της Ličoska βρέθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2008 πεταμένο στην κορυφογραμμή Strazha στον δρόμο Gostivar-Kičevo, κοντά σε ένα βενζινάδικο της Lukoil, σε χώρο που λειτουργούσε ως χωματερή.

Το πτώμα ανακάλυψε ένας οδηγός φορτηγού που σταμάτησε να κάνει την ανάγκη του, ο οποίος παρατήρησε ένα χέρι να βγαίνει έξω από τα σκουπίδια καθώς κοίταζε στη χαράδρα. Η Ličoska, είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο όπως όπως η Simjanoska.

Ο δράστης αφού βίασε βάναυσα την άτυχη 56χρονη γυναίκα, την στραγγάλισε, την τύλιξε με τηλεφωνικό καλώδιο και την τοποθέτησε σε πλαστική σακούλα.

Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, η γυναίκα δολοφονήθηκε λίγες μέρες πριν ανακαλυφθεί το πτώμα της. Γεγονός που σήμαινε πώς η γυναίκα, η οποία αγνοούνταν για τρεις μήνες, κρατήθηκε κάπου φυλακισμένη όλο αυτό το διάστημα στη ζωή, από τον δράστη, για να μπορεί να την βιάζει και να την βασανίζει επανειλημμένα ανενόχλητος.

Utrinski Vesnik

«Το νέο έγκλημα είναι η κορυφαία ιστορία του Kičevo», ήταν ο πηχυαίος τίτλος του άρθρου που έγραψε ο Taneski για την Utrinski Vesnik στις 6 Φεβρουαρίου 2008.

«Οι φήμες αφθονούν. Ενώ η αστυνομία εργάζεται επάνω στην υπόθεση, η πλειονότητα των ανθρώπων στο Kičevo πιστεύει ότι αυτή η δολοφονία σχετίζεται με τη διπλή ανθρωποκτονία στο Malkoetz και στο Kičevo, όπου δύο ηλικιωμένοι πολίτες σκοτώθηκαν για ένα πολύ μικρό χρηματικό ποσό».

«Αλλά πώς θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό, όταν οι εγκληματίες που καταδικάστηκαν για τη δολοφονία της Simjanoska βρισκόταν ήδη πίσω από τα κάγκελα» έγραψε ο Taneski.

Στο ίδιο άρθρο ανέπτυξε την θεωρία πώς η Ličoska μπορεί να χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και ο οδηγός, αντί να τη πάει στο νοσοκομείο, αποφάσισε να την εκμεταλλευτεί με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο.

«Η αστυνομία του Kičevo δεν έχει ανακοινώσει ακόμη κάποιον ύποπτο, αλλά, σύμφωνα με τις πηγές μας, η έρευνα βρίσκεται στην φάση της επίλυση της υπόθεσης», κατέληγε στο άρθρο του ο Taneski.

Η εξαφάνιση της Živana Temelkoska

Πριν προλάβει η αστυνομία να συνειδητοποιήσει ότι έχει να κάνει με έναν serial killer, η μικρή κοινωνία του Kičevo αναστατώθηκε ξανά από την ανακάλυψη ενός ακόμη πτώματος.

Επρόκειτο για την 65χρονη Živana Temelkoska, συνταξιούχα καθαρίστρια δημοτικού σχολείου της περιοχής, η οποία ζούσε στην ίδια περιοχή της πόλης, όπως και τα άλλα δύο θύματα.

Η Živana Temelkoska είχε εξαφανιστεί στις 7 Μαΐου 2008, και βρέθηκε δολοφονημένη στις 16 Μάϊου σε μία χωματερή έξω από την πόλη, δίπλα στο ανοιχτό γήπεδο, έδρα της τοπικής ομάδας ποδοσφαίρου, Vlazrimi.

Όπως και στις προηγούμενες δολοφονίες, ο δράστης ξυλοκόπησε άγρια την ηλικιωμένη γυναίκα, την βίασε βάναυσα και αφού την στραγγάλισε με τηλεφωνικό καλώδιο, την τύλιξε με αυτό και την τοποθέτησε σε μία πλαστική σακούλα.

Η νεκροψία έδειξε πολυάριθμα εξωτερικά και εσωτερικά τραύματα, μεταξύ των οποίων πέντε σπασμένα πλευρά και δεκατρία τραύματα στο κρανίο.

Η σκληρότητα και η εξωφρενική διαστροφή του δράστη δεν περιορίστηκαν στον βιασμό της όσο ήταν εν ζωή. Αφού την δολοφόνησε έβαλε στα γεννητικά όργανα της άτυχης γυναίκας ένα γυάλινο μπουκάλι aftershave και την κακοποίησε παραφύση χρησιμοποιώντας ξύλο.

Από το σώμα της οι αρχές κατάφεραν να συλλέξουν δείγμα σπέρματος, όπως στην περίπτωση της Simjanoska.

Και τέταρτο θύμα;

Όταν παρατηρήθηκαν οι ομοιότητες στις δολοφονίες των γυναικών, οι ντόπιοι θυμήθηκαν ξαφνικά την 73χρονη Gorica Pavelska, καθαρίστρια η οποία χάθηκε μέσα από το σπίτι της στις 30 Μαΐου 2003. Λόγο του ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που να μαρτυρούσαν απαγωγή, θεωρήθηκε ότι απλά εξαφανίστηκε. Όλοι υπέθεσαν πώς η 73χρονη γυναίκα έχοντας εξέλθει από το σπίτι της, μπορεί να έπαθε εγκεφαλικό σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος, ή να πήγε για δουλειά στα Σκόπια. Η ηλικιωμένη γυναίκα ζούσε μόνη της, με αποτέλεσμα να μην την αναζητήσει κανείς και να ξεχαστεί γρήγορα. Το σώμα της δεν βρέθηκε ποτέ.

Οι ένοχοι .. αθώοι 

Όταν οι δολοφονίες της Licoska και της Temelkoska ήρθαν στο φως, οι ομοιότητες με αυτές της δολοφονίας Siljanoska, οδήγησαν έναν δικαστή να διατάξει την επανεξέταση της υπόθεσης εναντίον του Risteski και του Mirceski, οι οποίοι βρίσκονταν καταδικασμένοι για τον φόνο της Siljanoska στη φυλακή.

Η επανεξέταση αποκάλυψε ότι η ζωτικής σημασίας ανάλυση DNA του σπέρματος στο σώμα της Simjanoska, δεν ταίριαζε με το DNA ούτε του Risteski ούτε του Mirčeski, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι οι 2 άνδρες δεν δολοφόνησαν τη Siljanoska, αλλά αποκρύφθηκε.

Η αστυνομία του Kičevo η οποία διενήργησε εσωτερική αστυνομική έρευνα, επέμενε ότι παρέδωσε την ανάλυση στις αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένου του εισαγγελέα. Ποιος και για ποιο λόγο απέκρυψε ότι οι καταδικασθέντες ήταν αθώοι για τον φόνο, τον οποίο καταδικάστηκαν; Υπήρχε τρίτος δράστης; Μήπως ο πραγματικός δολοφόνος της Mitra Simjanoska ήταν ακόμα ελεύθερος;

Ερωτήσεις που ποτέ δεν απαντήθηκαν και απέδειξαν πώς η καταδίκη των Risteski και του Mirčeski αποδεικνύει ότι ο εξαναγκασμός, η απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, η παράνομη καταδίκη και οι δικαστικές αποτυχίες αποτελούν σε μεγάλο βαθμό μέρος του ποινικού συστήματος της ΠΓΔΜ.

Το «τέρας του Kičevo»

Όλα κατέληγαν στο συμπέρασμα πώς η μικρή πόλη φιλοξενούσε έναν κατά συρροή δολοφόνο. Ο Τρόμος κυρίευσε το Kičevo. Οι μεγαλύτερες γυναίκες φοβούνταν να βγουν μόνες και οι μητέρες δεν άφηναν τα παιδιά τους να παίξουν στους δρόμους. Ο κατά συρροή δολοφόνος ονομάστηκε γρήγορα το «τέρας του Κίτσεβο» και οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ συνεπαρμένοι από αυτή τη φρικτή ιστορία αδημονούσαν να μάθουν λεπτομέρειες των αποτρόπαιων εγκλημάτων μέσα από την ειδησεογραφία.

Υπήρχε ένας συγκεκριμένος δημοσιογράφος ο οποίος βρισκόταν στην «πηγή» του κακού, στο Kičevo, του οποίου τα άρθρα είχαν αναφορές και «αποκαλύψεις» αυτών των γεγονότων. Ο Vlado Taneski ο οποίος βρήκε την ευκαιρία για το «big story», που ονειρεύεται κάθε δημοσιογράφος στην καριέρα του.

Τα αποκαλυπτικά και λεπτομερή άρθρα του, διαβάζονταν με ενθουσιασμό τόσο από τους πολίτες της πόλης όσο και από την αστυνομία. Αυτή η ιστορία, ωστόσο, έβαλε τον Taneski στο προσκήνιο.

Το κυνήγι

Ερευνητές της αστυνομίας από όλη την ΠΓΔΜ κλήθηκαν να συνδράμουν στις έρευνες για τον εντοπισμό και την σύλληψη του «Τέρατος του Kičevo». Με όσα στοιχεία είχαν στην διάθεση τους, δημιουργήσαν το προφίλ του δράστη έχοντας στα χέρια τους συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και στοιχεία.

Τα τρία θύματα εργάζονταν ως καθαρίστριες. Γνωρίζονταν μεταξύ τους και είχαν φιλικές σχέσεις. Ήταν ηλικιακά κοντά. Διέμεναν σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Βιάστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο.

Ο δράστης ήταν πιθανότατα κάποιος που ζούσε στην ίδια περιοχή της πόλης και γνώριζε προσωπικά τα θύματά του. Πιθανότατα ήταν ένας μεσήλικας άνδρας, σχετικά δυνατός. Η ευφυΐα του ήταν πιθανώς πάνω από το μέσο όρο, καθώς τα εγκλήματα είχαν λάβει προσεκτικό σχεδιασμό και οργάνωση που του επέτρεψαν να διατηρεί υψηλό βαθμό ελέγχου στον τόπο του εγκλήματος. Υπέφερε από βαθιές σεξουαλικές απογοητεύσεις, που προέρχονταν από την πρώιμη παιδική ηλικία ή την εφηβεία, οι οποίες είχαν σταδιακά μεταστραφεί σε μια παθολογία σαδομαζοχιστικών επιθυμιών.

Ένα ψυχολογικό προφίλ από μόνο του όμως δεν ήταν αρκετό να οδηγήσει τις αρχές στην σύλληψη του δράστη. Εάν η αστυνομία του Kičevo ήθελε να εντοπίσει τον δολοφόνο, χρειαζόταν κάτι περισσότερο, στοιχεία. Και η δολοφονία της Živana Temelkoska, ήταν αυτή που τους έδωσε ένα επιπλέον στοιχείο, καθώς εντοπίστηκε μια παλιά φανέλα δίπλα στο σώμα της.

Η ιατροδικαστική ανάλυση αποκάλυψε ίχνη αίματος στην επίμαχη φανέλα τα οποία δεν ανήκαν στη νεκρή γυναίκα. Ο προσδιορισμός της ομάδας αίματος (οι φήμες έλεγαν ότι ήταν Β θετικό) και αρκετές ημέρες εντατικών ανακρίσεων περίπου εκατόν πενήντα ανδρών περιόρισε τη δεξαμενή «υπόπτων» σε 15, των οποίων η αστυνομία ήθελε να εξετάσει το DNA και να το συγκρίνει με τα δείγματα σπέρματος που συλλέχθηκαν από τα θύματα. Μεταξύ των βασικών υπόπτων ήταν ένας οδηγός ταξί, αρκετοί από τους γείτονες των θυμάτων και ο δημοσιογράφος που κάλυπτε την υπόθεση, ο Vlado Taneski.

Μέσα στην «φάκα»

Η αστυνομία γνώριζε πώς από το 2003 η σύζυγος του Taneski , Vesna εργαζόταν στα Σκόπια, ως επιθεωρήτρια στο Υπουργείο Παιδείας, και o Vlado ζούσε μόνος του στο Kičevo. Αυτό του έδινε τη «ελευθερία» να κινείται, χωρίς να γνωρίζει κανείς από το οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον τι κάνει και πού βρίσκεται. Πέραν αυτού, η οικογένεια Temelkoski, όπως και τα υπόλοιπα θύματα, ζούσαν λίγα σπίτια πιο κάτω από το σπίτι των Taneski. Όχι μόνο του ήταν εύκολο ως δημοσιογράφος να έρθει σε επαφή με αυτές τις γυναίκες, αλλά γνώριζε και όλες τις γυναίκες.

Ωστόσο αυτό που τον έβαλε στο στόχαστρο της αστυνομίας και ενίσχυσε τις υποψίες τους προς το πρόσωπο του Taneski ήταν μία λεπτομέρεια. Στο τελευταίο του άρθρο του για την Temelkoska ο Taneski είχε γράψει ότι η γυναίκα είχε στραγγαλιστεί και δεθεί με το ίδιο καλώδιο, όπως οι άλλες γυναίκες και ήταν συγκεκριμένης μάρκας. Αυτή η λεπτομέρεια  δεν είχε δοθεί στα μέσα ενημέρωσης. Μόνο από μια πηγή μέσα στο αστυνομικό τμήμα θα μπορούσε να γνωρίζει ο Taneski κάτι τέτοιο, γεγονός το οποίο αποκλείστηκε, ή μόνο επειδή ο ίδιος ήταν ο δράστης και γι’ αυτό το γνώριζε.

Η Σύλληψη

Γύρω στις τέσσερις το απόγευμα της Παρασκευής 20 Ιουνίου 2008, δεκάδες αστυνομικοί περικύκλωσαν το σκιασμένο από ψηλά έλατα και  θάμνους, απομονωμένο μοντέρνο διώροφο σπίτι στο ήσυχο αραιοκατοικημένο προάστιο του Kičevo.

Ήταν το σπίτι του Vlado Taneski. Συνελήφθη χωρίς να προβάλλει καμία απολύτως αντίσταση, χωρίς να πει ούτε μία κουβέντα και μεταφέρθηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα για ανάκριση.

Η αστυνομία του Kičevo, πραγματοποίησε έρευνα εκτός της κατοικίας του, και στο απομονωμένο εξοχικό του Taneski βρέθηκαν γυναικεία παπούτσια και ρούχα τα οποία ανήκαν στα θύματα. Παράλληλα, σύμφωνα με την αστυνομία, βρέθηκε σκληρό πορνογραφικό υλικό σαδομαζοχιστικού περιεχομένου και σημειωματάριο του Taneski με λεπτομέρειες που αφορούσαν τα εγκλήματα.

Την επόμενη μέρα, αφού λήφθηκαν δείγματα DNA του, τα οποία τα συνέκριναν με το δείγμα σπέρματος που βρέθηκε σε ένα από τα θύματα, κατηγορήθηκε επίσημα για φόνο.

Ο ρεπόρτερ και συγγραφέας του εγκλήματος ήταν πλέον ένας υποτιθέμενος κατά συρροή δολοφόνος. Η αποκάλυψη έμοιαζε με ένα συγκλονιστικό τέλος σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Μία τέλεια ιστορία για το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης . Ο δημοσιογράφος που σκοτώνει τη νύχτα και το επόμενο πρωί κάνει τους φόνους άρθρα.

 

Η ανάκριση

Κατά τη διάρκεια της εξαντλητικής ανάκρισής του, ο Taneski έμεινε ως επί το πλείστων σιωπηλός. Σε πολλές από τις ερωτήσεις αρνήθηκε να απαντήσει, ή έδωσε απαντήσεις – υπεκφυγές, ή είπε ότι δεν θυμόταν. Υποστήριξε ότι ήταν αθώος και ότι δεν γνώριζε τα θύματα προσωπικά. Οι αστυνομικοί περιέγραψαν τις συνομιλίες μαζί του ως απογοητευτικές και άκαρπες.

Δεν είχε ασκηθεί επάνω του βία κατά την ανάκριση, κάτι το οποίο επιβεβαίωσε ίδιος και στη γυναίκα του.

Στις 20 Ιουνίου ο Taneski μεταφέρθηκε στο δικαστικό μέγαρο, όπου του απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες. Αρνήθηκε τις κατηγορίες και εξέφρασε την αποφασιστικότητα του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, μέσω του δημόσιου δικηγόρου που ανέλαβε την υπεράσπιση του. Κρίθηκε προφυλακιστέος για τριάντα ημέρες και διατάχθηκε η μεταφορά του στην φυλακή..

Η σύζυγος του Taneski, Vesna επισκέφθηκε τον σύζυγο της αμέσως μετά την σύλληψη. «Πήγα να τον δω υπό κράτηση και η αστυνομία μου είπε ότι δεν έπρεπε να σπαταλήσω τα χρήματά μου σε δικηγόρους, καθώς είχαν αρκετά ισχυρά στοιχεία εναντίον του. Όταν τον είδα, τον ρώτησα αν ήταν ένοχος ή όχι και μου είπε, «Δεν ξέρω τι λες.» Του είπα ότι θα τον συγχωρούσα όλα αν μου έλεγε απλώς την αλήθεια. Ορκίστηκε στα παιδιά ότι δεν ήταν ένοχος. Είπε: «Χαιρέτησε τα παιδιά για μένα και πες τους ότι δεν έχω κάνει τίποτα κακό. Μια μέρα τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν».

Σχετικά με τα υποτιθέμενα ρούχα των θυμάτων στο σπίτι, η Vesna Taneski αντέκρουσε τους ισχυρισμούς των αρχών επιμένοντας ότι τα ρούχα ήταν της πεθεράς της.

Προφυλάκιση στο Tetovo

Το Σάββατο 21 Ιουνίου στις 20.40 ο Vlado Taneski, πέρασε το κατώφλι της φυλακής του Tetovo, μία πόλη 70 χιλιόμετρα βόρεια του Kičevo.

Ένας τόσο υψηλού προφίλ κρατούμενος, που κατηγορείτο για τόσο σοβαρά εγκλήματα, θα αντιμετωπιζόταν με ιδιαίτερη προσοχή σε μια οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή φυλακή. Σε κατηγορούμενους για βιασμό, βασανιστήρια και φόνο, υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλεια του κρατουμένου, ο περίφημος «νόμος της φυλακής». Αν αυτός ο κρατούμενος πιστεύεται ότι είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος που έχει προκαλέσει μεγάλο πανικό και οργή στο κοινό, αυτός ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Ωστόσο λόγο «συνωστισμού», ο Taneski δεν μπόρεσε να τοποθετηθεί σε ένα «μονό» κελί κράτησης, και αναγκαστικά τοποθετήθηκε μαζί με άλλους τρεις κρατούμενους. Δύο από τους κρατούμενους, ο 22χρονος Nusret Ademi και ο 28χρονος Albert Iljazi, είχαν προφυλακιστεί ως κατηγορούμενοι σχετικά με «παρατυπίες» που είχαν σχέση με τις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις αρχές Ιουνίου. Ο τρίτος, ο 49χρονος Izair Farizi, βρισκόταν κρατούμενος ως κατηγορούμενος για τη δηλητηρίαση και τη δολοφονία ενός 14χρονου κοριτσιού.

Το κελί του Taneski είχε δύο σιδερένιες κουκέτες, ξεχωριστό μπάνιο με λεκάνη τουαλέτας και νεροχύτη. Υπήρχε επίσης ένας μεγάλος λευκός κουβάς γεμάτος νερό για λόγους υγιεινής, εξαιτίας των συχνών ελλείψεων του κατά τη διάρκεια της ημέρας. Για τον παραπάνω λόγο δίνονταν στους κρατούμενους μπουκάλια με πόσιμο νερό και πλαστικοί κουβάδες με νερό βρύσης για πλύσιμο.

Στην Φυλακή

Την επόμενη μέρα ο Taneski έφαγε όλα του τα γεύματα, όμως δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία του προαυλισμού μαζί με τους άλλους συγκρατούμενους του, παρ’ όλο που δεν είχε σημειωθεί κάποιο περιστατικό, η διαφωνία, που να τον έκανε να φοβηθεί να το κάνει.

Το βράδυ κατά τις 01.00 ξημερώματα Δευτέρας 23 Ιουνίου, ένας κρατούμενος ξύπνησε από τον ήχο του τρεχούμενου νερού (οι διακοπές νερού δεν ίσχυαν κατά τη διάρκεια της νύχτας), προφανώς λόγο του ότι κάποιος ξέχασε ανοιχτή την βρύση του νιπτήρα. Παρατηρώντας ότι ο Taneski δεν ήταν στην κουκέτα του, πήγε στο μπάνιο, όπου τον βρήκε στα γόνατά, με το κεφάλι του μέσα στον κουβά με το νερό.

Αμέσως σήμανε συναγερμός, με τους φρουρούς να προσπαθούν να τον συνεφέρουν, όμως οι προσπάθειές τους ήταν άκαρπες. Ο γιατρός ο οποίος κλήθηκε διαπίστωσε απλώς τον θάνατο του. Σε λιγότερο από 30 ώρες μετά την είσοδό του στη φυλακή του Tetovo, ο Vlado Taneski δηλώθηκε επίσημα νεκρός.

Στις 5 το απόγευμα εκείνο το απόγευμα, η σύζυγος του Taneski, Vesna, έλαβε επίσημο τηλεγράφημα που επιβεβαίωνε την «αυτοκτονία» του.

«Δεν έχω κάνει τίποτε»

Τρία αντικείμενα βρέθηκαν στις τσέπες του Taneski μετά το θάνατό του.

Ένα υπογεγραμμένο σημείωμα, με κόκκινο μελάνι, που έγραφε ότι είχε αφήσει ένα σημείωμα κάτω από το μαξιλάρι στο κρεβάτι το οποίο έγραφε. Στρεφόταν εναντίον της αστυνομίας ότι τον πίεζε κατά την ανάκριση να ομολογήσει την ενοχή του, ενώ τους κατηγορούσε για πλαστογράφηση αποδεικτικών στοιχείων, έχοντας στόχο την παγίδευση του. Στο τέλος ζητούσε συγνώμη από την οικογένεια του αναφέροντας πώς ήταν αθώος. «Είμαι περήφανος για την οικογένειά μου και την αγαπώ πολύ. Δεν έχω κάνει τίποτα από αυτά για τα οποία κατηγορούμαι. Δεν διέπραξα αυτούς τους φόνους ».

Το δεύτερο αντικείμενο ήταν ένα εισιτήριο τρένου μετ’ επιστροφής από το Kičevo στα Σκόπια που είχε μαζί του τη στιγμή της σύλληψής του και το τρίτο αντικείμενο ήταν μία συσκευασία blister με παροξετίνη (paroxetine).

Νεκροψία

Η σορός του Taneski μεταφέρθηκε στο Ινστιτούτο Δικαστικής Ιατρικής για νεκροψία και ιατροδικαστική εξέταση. Η νεκροψία της σορού του Βλάντο Τανέσκι επιβεβαίωσε θάνατο από πνιγμό καθώς τα πνευμόνια του ήταν γεμάτα νερό. Το κεφάλι του είχε παραμείνει βυθισμένο για πολύ ώρα, μετά την απώλεια των αισθήσεων του. Ο κάδος και το περιεχόμενό του στάλθηκαν για εξέταση, όμως δεν βρέθηκαν ηρεμιστικά, δηλητήρια ή χημικά στο νερό.

Δεν υπήρχαν αμυντικά τραύματα, δεν υπήρχαν εξωτερικά σημάδια βίας, εκτός από έναν μικρό μώλωπα στο μέτωπό του και στη γέφυρα της μύτης του, που ίσως προκλήθηκε κατά το αρχικό στάδιο των σπασμών.

Αυτά τα σημάδια ωστόσο οδήγησαν έναν μήνα μετά τον θάνατό του, τον Ljupco Simoski, εισαγγελέα στο Τέτοβο, να ζητήσει την διενέργεια έρευνας για τις συνθήκες του θανάτου του.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του Υπουργείου Εσωτερικών, από τον έλεγχο του τόπου του εγκλήματος δεν διαπιστώθηκαν ίχνη συμπλοκής. Ο Taneski ήταν «καλοφτιαγμένος» και ακόμη και τρεις δυνατοί άντρες σαν τους συγκρατούμενους του, θα δυσκολεύονταν να τον υποτάξουν και να κρατήσουν το κεφάλι του σε έναν κουβά νερό μέχρι να πεθάνει χωρίς κανένα σημάδι αντίστασης. Σίγουρα θα είχαν και αυτοί σημάδια πάλης, κάτι το οποίο δεν υπήρχε. Και ποια θα μπορούσαν να ήταν τα κίνητρά τους; Ένας από τους συγκρατούμενους του Taneski βρισκόταν προφυλακισμένος επειδή είχε δηλητηριάσει ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, αλλά οι άλλοι δύο ήταν υπό κράτηση για εξαπάτηση ψηφοφόρων. Ήταν σκληροί ποινικοί εγκληματίες και αντιμετώπιζαν μόνο μερικούς μήνες φυλάκιση, αν θα καταδικάζονταν, γιατί να μπλέξουν σε δολοφονία;

Λόγω της βιαστικής απόπειρας διάσωσης του προσωπικού της φυλακής, ο τόπος του εγκλήματος είχε «μολυνθεί» και ορισμένα από τα στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την έρευνα, για παράδειγμα, η θέση στην οποία είχε αρχικά βρεθεί το πτώμα χάθηκαν.

Ένοχος ή αθώος;

Ο παράξενος θάνατος του Taneski περιέπλεξε ακόμη περισσότερο την υπόθεση και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο αντιφατική γινόταν η ιστορία του Τανέσκι στα ΜΜΕ της ΠΓΔΜ. Ήταν ένοχος, ή δεν ήταν ένοχος, αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε;

Τα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ άρχισαν να «κυκλοφορούν» φήμες ότι σκότωσε τους γονείς του, ότι είχε μια λίστα με άλλες γυναίκες που σχεδίαζε να δολοφονήσει, ότι συμπεριλαμβανόταν σε αυτό και η γυναίκα του, όμως τίποτε από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.

Στην αντίπερα όχθη οι υποστηρικτές της αθωότητας του Taneski αρνούνταν σθεναρά να πιστέψουν την ενοχή του, επιμένοντας στα «σκοτεινά σημεία» της υπόθεσης.

Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να πνιγεί μόνος του, μέσα σε έναν κουβά νερό; Μήπως τον δολοφόνησαν οι συγκρατούμενοι του κατ’ εντολή; Μήπως τον δολοφόνησαν οι φύλακες; Μήπως ο Taneski γνώριζε τον πραγματικό δολοφόνο και γι’ αυτό έπρεπε να πεθάνει; Μήπως τον σκότωσε η κυβέρνηση για να καλύψει κάποιο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο που ήταν μέλος της, και ο Taneski το ήξερε; Έκρυβε κάτι η αστυνομία;

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκύψουν θεωρίες συνομωσίας από τις ελάχιστα πιθανές (θύμα αποτυχημένης διαδικασίας ανάκρισης με το να βουτάνε το κεφάλι του στο νερό για να ομολογήσει), μέχρι τις γελοίες (σκοτώθηκε για να πάρουν τα όργανά του).

Ψυχολογικά προβλήματα;

Όπως προαναφέρθηκε, επάνω στον νεκρό Tanevski βρέθηκε ένα blister με Paroxetine. Δεν είναι βέβαιο ακριβώς πότε, ή γιατί ο Vlado Taneski άρχισε να παίρνει αντικαταθλιπτικά (η γυναίκα του τα έπαιρνε για χρόνια) αλλά σίγουρα τα πήρε εν αγνοία του γιατρού του. Γεγονός είναι πώς στη ΠΓΔΜ, τα φάρμακα που σχετίζονται με την παροξετίνη πωλούνται ελεύθερα και χωρίς συνταγή γιατρού.

Πιθανότατα όταν το 2002 έχασε τους δύο γονείς του, τη δουλειά του, την παρουσία της συζύγου και των δύο γιων του, η συναισθηματική του κρίση να βάθυνε και οδηγήθηκε στα αντικαταθλιπτικά, όμως κανένας δικός του άνθρωπος, δεν το γνώριζε.

Το κύριο συστατικό του, η υδροχλωρική παροξετίνη, είναι ένας εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ισχυρών αντικαταθλιπτικών με τις ονομασίες Paxil και Seroxat.

Η παροξετίνη σύμφωνα με το British Medical Journal, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού και συμπεριφοράς. Το εάν η παροξετίνη ήταν ένας από τους παράγοντες που ώθησαν τον Taneski στη δολοφονία και μετά στην αυτοκτονία (αν ήταν αυτοκτονία) είναι αδύνατο να πει κανείς.

Ο Aleksej Duma, ο ιατροδικαστής που ασχολήθηκε με την υπόθεση, αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία εμμένοντας στην επίσημη έκθεσή του, η οποία αφήνει αυτό το σημείο στο σκοτάδι.

«Φιάσκο της Αστυνομίας»

Οι συζητήσεις σχετικά με τον θάνατο του Taneski σύντομα απέκτησαν πολιτική χροιά. Μία μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ παρουσίασε την όλη υπόθεση ως μεγάλη αποτυχία της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας στην ΠΓΔΜ, ή όπως το έθεσε συνοπτικά ο Ljubomir Kostovski από την Utrinski Vesnik, όλα ήταν απλώς «ένα ακόμη θέαμα για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα της αστυνομίας».

Το Υπουργείο Εσωτερικών με ενθουσιασμό ανακοίνωσε την σύλληψη του Taneski στην τηλεόραση μόλις μια ημέρα μετά τη σύλληψη, αποκαλύπτοντας το όνομά του, το επάγγελμά του και τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν εναντίον του. Μία ακόμη γκάφα για την οποία επικρίθηκε σφοδρά η Αστυνομία από τον τύπο, ήταν ο τρόπος με τον οποίο συνέλεξαν τα στοιχεία στο σπίτι και το εξοχικό του υπόπτου χωρίς την παρουσία μάρτυρα. Κάτι που το Υπουργείο Εσωτερικών απέρριψε, επιμένοντας ότι η έρευνα τηρούσε τις νόμιμες διαδικασίες σε κάθε βήμα.

Ήταν μια πρόωρη και ανεύθυνη απόφαση που, σύμφωνα με τον Kostovski, «ανέστειλε το τεκμήριο αθωότητας» προτού το δικαστήριο μπορέσει να εκδώσει μια ανεξάρτητη ετυμηγορία.

Αστυνομία…ήταν ένοχος

Η ενοχή του Vlado Taneski, είναι αδιαμφισβήτητη σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Αστυνομίας της ΠΓΔΜ Ivo Kotevski.

Σύμφωνα με την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Δικαστικής Ιατρικής στα Σκόπια, βρέθηκε αντιστοίχιση DNA μεταξύ του δείγματος αίματος που έδωσε ο Vlado Taneski και του σπέρματος που βρέθηκε στον κόλπο της Zivana Temelkoska .

Τα αποτελέσματα από την υπόθεση Ličoska ήταν ακόμη ασαφή τη στιγμή της σύλληψής του, αλλά δύο εβδομάδες αργότερα και πάλι ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Ivo Kotevski, επιβεβαίωσε ότι επτά τρίχες που βρέθηκαν κοντά στο σώμα της ανήκαν στον Taneski, με αποτέλεσμα να τον εμπλέξει άμεσα και στην τρίτη δολοφονία. Η φανέλα από τον τελευταίο τόπο του εγκλήματος ταυτοποιήθηκε επίσης ως του Taneski, ενώ η ρόμπα, με το οποίο είχε τυλιχθεί η Temelkoska, πράσινη με πουά, φέρεται να ανήκε στη μητέρα του Taneski. Σύμφωνα με την αστυνομία, είχε ντύσει όλα τα θύματά του με τα ρούχα της μητέρας του πριν τα βιάσει και τα σκοτώσει.

Αρκετούς μήνες μετά τη δημοσιοποίηση των πληροφοριών για την ταύτιση του πρώτου δείγματος DNA με την Temelkoska και τη σύλληψη του Taneski, δεν είναι σαφές γιατί αυτές οι δύο περαιτέρω αναλύσεις δεν είχαν δημοσιοποιηθεί. Τον Σεπτέμβριο, του ιδίου έτους τα ΜΜΕ της ΠΓΔΜ ανέφεραν ότι η έρευνα επρόκειτο να κλείσει επίσημα, επειδή ο ποινικός νόμος της χώρας δεν επιτρέπει τη δίωξη ενός ατόμου που έχει πεθάνει.

«Τα αποτελέσματα είναι αδιαμφισβήτητα. Είχαν ταύτιση 100%», λέει ο Ivo Kotevski. «Είναι λυπηρό για εμάς που, επειδή ο ύποπτος πέθανε, η υπόθεση δεν θα πάει ποτέ σε δίκη και τα στοιχεία μας δεν μπορούν να παρουσιαστούν στο δικαστήριο».

«Κυβερνητική δολοφονία»

Η ενοχή του Taneski όμως μπορεί να αμφισβητηθεί για πολλούς λόγους, και αμφισβητείται από πολλούς στην ΠΓΔΜ, που έχουν γνώση του πώς λειτουργεί το δικαστικό σύστημα της χώρας, αλλά και η λειτουργία των αρχών.

Παρόλο που η αστυνομία διεξήγαγε εκτεταμένες έρευνες στο σπίτι, το εξοχικό και το αυτοκίνητό του, δεν εντοπίστηκαν στοιχεία που να τον σχετίζουν με τις δολοφονίες. Το μόνο στοιχείο που είχε δημοσιοποιήσει η αστυνομία ήταν η ταύτιση του DNA μεταξύ Taneski και Temelkoska.

Σε ΜΜΕ της ΠΓΔΜ αναφέρθηκε ότι η αστυνομία του Kicevo αναζητούσε κατά συρροή δολοφόνο με ομάδα αίματος Β+. Σύμφωνα με τα στρατιωτικά αρχεία του Taneski, αποκαλύφθηκε ότι ο τύπος αίματος του ήταν O+, αντί για τον υποτιθέμενο  Β+ στη μοιραία φανέλα. Και πάλι ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Ivo Kotevski αρνήθηκε ότι η αστυνομία αναζητούσε άνδρες με την συγκεκριμένη ομάδα αίματος και ανέφερε ότι αυτή η σύγχυση είναι δημιούργημα των μέσων ΜΜΕ.

Υποθέτοντας ότι η εργαστηριακή ανάλυση είναι ακριβής (στην ΠΓΔΜ υπάρχει ελάχιστη εμπιστοσύνη στους κρατικούς θεσμούς λόγο διαφθοράς και χρηματισμού), όσοι διαμαρτύρονται για την αθωότητα του Taneski προβάλλουν μια σημαντική θεωρία συνωμοσίας. Ότι κάποιος, υψηλόβαθμος ιεραρχικά στην εξουσία γνώριζε, όπως και ο Taneski, ποιος ήταν ο πραγματικός δολοφόνος και άλλαξε τα δείγματα με αυτό του Taneski.

Αν και αυτή η θεωρία φαίνεται τραβηγμένη, η δίκη της διπλής δολοφονίας  (Mitra Siljanoska και Radoslav Bozhinoski) έχει κάνει πολλούς ανθρώπους να το ξανασκεφτούν.

Η συγκεκριμένη υπόθεση αποδεικνύει ότι ο εξαναγκασμός, η απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, η παράνομη καταδίκη και οι δικαστικές αποτυχίες αποτελούν σε μεγάλο βαθμό μέρος του ποινικού συστήματος της ΠΓΔΜ.

Δεν υπάρχει συνωμοσία…

Ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας , Ivo Kotevski αρνήθηκε ότι η αστυνομία, ή οποιοσδήποτε υψηλά ιστάμενος στην ιεραρχία της εξουσίας θα παγίδευε τον Taneski επειδή ως ρεπόρτερ, είχε ανακαλύψει κάποιο επίσημο παράπτωμα, ή είχε δημιουργήσει έναν επικίνδυνο εχθρό. Διάψευσε επίσης τον ισχυρισμό ότι η αστυνομία, ειδικά η μονάδα βίαιων εγκλημάτων που στάλθηκε από τα Σκόπια, δεχόταν σοβαρές πιέσεις για να ενοχοποιηθεί και να καταδικαστεί ο Taneski.

«Δεν γνωρίζω καμία περίπτωση που να «την έχουν στήσει» σε δημοσιογράφο για φόνο και δεν νομίζω ότι το Υπουργείο Εσωτερικών μας θα είχε το θάρρος να το κάνει», ανέφερε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Ognen Cancarevic. «Δημοσιογράφος είναι ένα άτομο με ορισμένο βαθμό δύναμης και επιρροής. Αν επρόκειτο να τη στήσουν σε κάποιον, θα επέλεγαν κάποιον που ήταν, ας πούμε, άστεγος ή καταδικασμένος εγκληματίας. κάποιος σε πολύ πιο αδύναμη θέση».

Θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη πώς φιλοδοξώντας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η νέα κυβέρνηση της ΠΓΔΜ ήταν πρόθυμη να επιδείξει την αποτελεσματικότητα του δικαστικού συστήματος της χώρας και ο μυστηριώδης και πολυδιαφημισμένος θάνατος του Taneski ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν. Η αστυνομία, επίσης, έχοντας δουλέψει τόσο σκληρά για την υπόθεση, για την απόδοση της δικαιοσύνης, έχοντας στην κατοχή της πολλά σχετικά αποδεικτικά στοιχεία, είχε πραγματικό ενδιαφέρον να τον δει να δικάζεται.

Το πρόωρο τέλος του ήταν μία άσχημη εξέλιξη για όλους εκτός από τον ίδιο τον Taneski, ο οποίος γλίτωσε από την ντροπή μιας δημόσιας δίκης, και μιας ζωής πίσω από τα κάγκελα.

Επιμύθιο  

Είναι αλήθεια ότι ο Taneski δεν ταιριάζει στο κλασικό προφίλ ενός κατά συρροή δολοφόνου. Δεν είχε κανένα πρόβλημα ως παιδί και δεν προερχόταν από ασταθή οικογένεια. Δεν υπήρξαν πράξεις κλοπής, εμπρησμού, εσκεμμένης καταστροφής ή εμμονικών ψεμάτων, ή ακραίας σκληρότητας σε ζώα ή άλλα παιδιά. Δεν υπέστη σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση. Οι πρώτες αναφορές για μια διχαστική σχέση με τη μητέρα του σύμφωνα με την σύζυγο του Vesna, ήταν εντελώς ψευδείς.

Η αυτοκτονία του Taneski χαρακτηρίστηκε «ισορροπημένη και προκλητική». Ο Taneski είχε υπολογίσει προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κατάστασής του και είχε σκεφτεί ότι η πιο ρεαλιστική πορεία δράσης του, αυτή που ίσως θα προστατεύει την οικογένειά του από τη δυσφήμιση, θα ήταν να αφήσει πίσω του ένα άλλο μυστήριο.

Θα παραμείνει μυστήριο το αν η μεγάλη του θέληση και η αποφασιστικότητά του τον βοήθησαν να ξεπεράσει το βιολογικό αντανακλαστικό του σώματός του και να κρατήσει το κεφάλι του στον κουβά μέχρι να λιποθυμήσει και να πεθάνει, η το έκανε κάποιος άλλος.

Το μόνο σίγουρο είναι πώς σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας της ΠΓΔΜ ο Vlado Taneski ήταν serial killer. Το ίδιο και για όλα τα εγκληματολογικά site, podcast, και youtubers που τον έχουν βαφτίσει «Τέρας του Kičevo» και τον έχουν καταδικάσει καταστρατηγώντας το τεκμήριο της αθωότητας, ειδικά την στιγμή που η ενοχή του δεν έχει και δεν μπορεί να αποδειχθεί μέσα στην δικαστική αίθουσα.

Πηγή: Telegraf.rs, Blic.rs, mondo.rs, kriminalnidosieta